خواب به چشمش نمی رود. همچنان به ساعت نگاه می کند. ساعت 4.15 دقیقه بامداد روز دهم آذر ماه است. رو به دوستش می کند. تا دقایقی دیگر شهلا را خواهند کشت. تا دقایقی دیگر حکومت سرمایه داران اسلامی در مقابل چشم دنیا، در حالی که مجازات اعدام در بسیاری از کشورها لغو شده است، دست به جنایت دیگری خواهد زد و شهلا جاهد را به قتل خواهد رساند. رسانه ها خواهند نوشت "شهلا جاهد قصاص شد" و بعد از لحظاتی خبر افزایش یا کاهش سود فلان شرکت سرمایه دار است که جای آن را خواهد گرفت .
ساعت 4.30 بامداد است و شاید اکنون صدای قدم های آخرین شهلا جاهد است که سالن زندان را ترک میکند. صدای قدم های لرزان شهلایی که می داند برگشتی برایش نیست و انسان هایی چون او قربانی نظام بردگی و جهل سرمایه داری اسلامی هستند .
دژخیمان اسلامی به تکاپو افتاده اند. می بایست هر چه بیشتر چهره کریه حکومت امام زمانی شان را به جهانیان نشان داده و شهلا جاهد را چون هزاران زن ستمدیده ایرانی دیگر به قربانگاه بفرستند و به قتل برسانند .هوا هنوز چون دل دژخیمان سیاه و تاریک است. شهلا در پای چوبه دار است. دژخیم طناب دار بر گردن شهلا می اندازد. گردن شهلایی که خم نشد و همچنان در آخرین لحظات نگاهش تیز و گزنده می نماید .
شهلا اخبار حمایت جهانی را در دفاع از خود و هم سرنوشت هایی چون خودش شنیده است و بسیار امیدوار که این فریادهای نه به اعدام و نه به سنگسار جهانیان او را از چنگال مرگ برهاند. حتی تا آخرین لحظات این امیدواری در نگاه های آخرینش موج میزند. کاش زنده بماند و ببیند با به زیر کشیده شدن حکومت سرمایه داران اسلامی بساط اعدام و آدم کشی نیز بر چیده می شود. بساط سنگسار و خرافه بر چیده خواهد شد .
ساعت 4.45 دقیقه است و هنوز از رهائیش خبری نیست و گره سفت طناب است که گردنش را می آزارد. جانیان اسلامی هنوز مصمم به کشتن شهلا جاهد هستند. برای شهلا زمان چقدر تند سپری میشود اما جانیان اسلامی شتاب در کشتن شهلا را دارند . این شمارش معکوس برای انسان های شریف و باوجدان درد آور است آنچنان که برای شهلای جاهد مرگ به دنبال خواهد داشت .
آیا می بایست در شبانگاهانی دیگر بیدار ماند و منتظر بر اعدام ها و قتل هایی دیگر بود و اینکه چند ساعت دیگر چند زن مرد و جوان دیگر به چوبه دار آویخته می شوند؟ هزینه از میان برداشتن حکومتی که مسبب تمام این جنایات سازمان یافته است به مراتب کمتر است از این که هر روز شاهد قتل، اعدام، سنگسار، بی حقوقی زنان و مردان، و گرسنگی میلیون ها کودک و پابرهنه باشیم .امروز شهلا جاهد است که به قتل می رسد و فردا سکینه محمدی و صدها زنی که در نوبت برای کشتن اند.
اکنون هر چه بیشتر آشکار است که حکومت سرمایه داران از هراس قیام کارگران و تهی دستان، از هراس به میدان آمدن دانشجویان با شعارهای نه به فقر و گرسنگی، نه به اعدام وسنگسار، بلکه برای آزادی و برابری و حکومت کارگری، شتاب آلود برنامه به دار آویختن شهلا جاهد را به اجرا گذارده است . اما این در عین نمایش ددمنشی نشان ضعف حکومت اسلامی سرمایه داران است. دولتی که نفس های آخرینش بوی خون می دهد و چنانچه به زیر کشیده نشود می بایست شاهد جنایات بیشمار دیگری باشیم .
به عنوان عضوی از حزب اتحاد کمونیسم کارگری نهایت همدردی ام را با خانواده شهلا جاهد اعلام می کنم. *
